Als je weinig tot geen interesse hebt in onze gezondheidstoestand, kun je dit verhaal evengoed overslaan. Onze plannen om een tweedaagse trekking te gaan doen richting de 'Hill tribes' rond Kalaw zijn uiteindelijk namelijk helemaal niet doorgegaan. . . Gedurende ons eerste verblijf in Kalaw had ik hetzelfde virusje als Bas in Mandalay: twee dagen moe, beetje onrustige darmen (wat zich bij mij uitte in heftige diaree) en dizzy in het hoofd. Een beetje voetbal kijken is dan een prima tijdsbesteding, maar dat was het dan ook wel. We besloten eerst naar Inle Lake te gaan en later (als ik weer helemaal fit zou zijn) terug te keren voor de trekking. Toen we echter terugkwamen van Inle was ik dus echter alweer ziek. En nu wat naarder. De koorts werd maar hoger en hoger (tot 40 graden) en elke dag dacht (hoopte) ik dat we de volgende dag wel zouden kunnen gaan lopen. Aangezien ik ook allemaal rode vlekken op mijn lichaam had die op armen en benen en dan vooral de uiteinden hiervan ontzettend jeukten, besloten we de dokter erbij te halen. Volgens haar had ik een allergie ontwikkeld voor paracetamol of ibuprofen (de middelen die ik slikte om de koorts te verlagen) en moest ik dus daarvoor wat antihistaminica hebben en een penicillinekuurtje voor de aanhoudende koorts. Daarnaast mocht ik alleen maar vloeibaar voedsel tot me nemen; nou zie daar maar eens aan te komen in zo'n land.

Omdat we zondag het land moesten verlaten, besloten we vrijdagavond toch maar de bus in te gaan, hetgeen achteraf toch niet zo'n best idee bleek te zijn geweest. Ik weet dat het niet de bedoeling is spot te drijven met religieuze aangelegenheden, maar voor zover ik het met mijn levenservaring kan inschatten was dit hel. Er leek geen einde aan te komen en elke kilometer voelde ik me ellendiger. Zaterdag in Yangon aangekomen meteen naar het ziekenhuis waar we wat fijne uren hebben doorgebracht. De uitslag daar was geen allergie voor pijnstillers, maar Typhoid-fever, hetgeen erg naar schijnt te zijn en een poosje in beslag kan nemen. Volgens de arts kon ik dus beter herstellen in Nederland. Zondagavond in Bangkok de verzekering gebeld en die wilde dat we daar een second opinion zouden laten verrichten. Maandagochtend weer naar het ziekenhuis dus. Ik was erg moe en was dan ook heel blij dat alles er zo efficient verliep en dat we zo super geholpen werden. Volgens de arts in Bangkok klopte mijn koortspatroon niet met een Typhoid patroon en dacht ze dat men in Myanmar een slechte, verouderde testmethode gebruikt die Typhoid positief geeft als je ertegen ingeent bent. En dat was ik natuurlijk! Maar dat hadden we ze daar ook verteld. Gelukkig geen Typhoid dus, maar gewoon een heftige virusinfectie (achteraf bleek het Dengue-fever te zijn geweest) waardoor ik een week hoge koorts had. Dit was dus wel even een opluchting, want inmiddels ben ik vrijwel volledig opgeknapt en zit ik lekker op het strand in Maleisie. Ik moest nog wel van de dokter een weekje rustig aan doen en 'anders' reizen; aldus zitten we nu in een heerlijk luxe resort!