De grensovergang in Noord-Cambodja is sinds een jaartje officieel! Alle relevante ambassades hadden te kennen gegeven dat de grens open is voor iedereen met de juiste visa en dat er geen additionele kosten in de vorm van een van tevoren te verkrijgen brief of administratiekosten voor de migratiebeambte zouden zijn. Dus niet! Althans, bovenstaande is wel juist, maar de praktijk ziet er net even wat anders uit. Als ik inmiddels ergens mijn buik van vol heb (inderdaad; een aspect van het reizen dat ik minder leuk vind), is het van corrupte ambtenaren. Bah, bah en nog eens bah! Van andere reizigers hadden we al vernomen dat zowel bij vertrek van het ene land als bij aankomst in het andere een belachelijk hoog bedrag van 5 dollar per persoon wordt gevraagd. Het zou vrij moeilijk zijn om hier onderuit te komen, want het migratiekantoor van Cambodja zit op een eiland midden in de Mekong (we werden met een bootje van Cambodja naar Laos gebracht) en je moet hier dus eerst je stempel halen, dan weer terug in het bootje en dan wordt je gedumpt op het vaste land van Laos alwaar een mini politie/migratiekantoor gevestigd is. Iets als teruglopen naar het vorige land als je niet wilt betalen is er dus niet bij!

Ik zag het in eerste instantie nog als een uitdaging: sigaretten gekocht om de ambtenaren om te kopen en een hele strategie bedacht. Bas zou in de boot blijven; hij was nog steeds niet lekker, dus we hadden een excuus. Ik had bedacht om vriendelijk de paspoorten in te leveren en vervolgens te vragen waar het toilet is. Tegen de tijd dat ik terug zou komen van het toilet, dacht ik dat de stempels er wel in zouden staan en dat als ze dan alsnog om geld zouden vragen, dat het dan makkelijker zou zijn om eronder uit te komen. Ik het bos in (toilet) waar ik van de zenuwen mijn plastuit niet goed wist te gebruiken met als resultaat een natte broek. Okay, niet druk om maken, gewoon door met het plan. Bij terugkomst werd ik een donker kamertje in geroepen en stond mij een aangename verrassing te wachten: twee paspoorten voorzien van exit-stempels! Ik kreeg ze echter nog niet in mijn hand gedrukt; nee, mevrouwtje, eerst nog even tien dollar s.v.p. (ook hier spreken ze een aardig woordje Frans). De sigaretten wilden ze helaas niet en met wat besmuikt gelach en ik die probeert uit te leggen dat ik best wel weet dat dit niet de bedoeling is, kom ik weg met twee dollar 'administratiekosten'. Met deze uitslag waren we best tevreden; nu nog het lastpak Laos.

En inderdaad; ik weet niet hoe lang ik er heb gezeten, maar ik heb in elk geval alles geprobeerd. Een tip van een Brits meisje was vragen om een bonnetje. Ik vond het een hele mooie, maar zij trapten er niet in. Als ik met een bonnetje naar de ambassade wilde stappen, dan moest ik de volgende dag maar terugkomen; het laatste bonnetje was toevallig net gebruikt! Ja, ja, daar waren ze dus op voorbereid. De volgende truc was doen alsof ik ging betalen: langzaamaan uit alle zakken die mijn afritsbroek rijk is (en inderdaad, dat zijn er heel wat) eendollarbiljetten te voorschijn toveren. En ja hoor, achter het balietje zie ik wat gebeuren: er wordt gestempeld! Het gaat echter niet snel genoeg en de ambtenaren geven aan eerst geld te willen zien, dan pas gaan ze verder. Ik probeer me nog even in allerlei bochten te wringen en zie dan ineens een stempel 'cancel' over mijn zojuist met veel moeite verkregen entrystempel verschijnen. Het geduld van mijn tegenspelers blijkt niet van boven te komen. Ook mijn (voor mij niet typische, doch hier noodzakelijke) tentoongespreide engelengeduld neemt heel hard af. De minder flexibele (jammer dat het twee baasjes waren, die ene had ik nog wel aangekund) drukt mij de visa-formulieren in de hand en vertrekt. Ik probeer het nog even bij de ander, maar die heeft snel genoeg door wat mijn laatste plannetje is en trapt er niet in. Uiteindelijk terug naar de kade waar Bas zit te wachten. Dan moet hij het maar proberen! Na twintig minuten is Bas er nog steeds niet. Ik begin al te bedenken wat we nu moeten doen als de visa (33 dollar per stuk, reeds aangeschaft in Bangkok) niet meer gebruikt kunnen worden. Terug naar Cambodja kan niet, want we hadden daar een single-entry visum en aan de grens met Laos kun je geen visa aanschaffen. Daar is hij al: verloren....Tien dollar armer, maar gelukkig wel met de juiste stempels en papieren het land in!