Bas en ik dachten tussen Vientiane en Luang Prabang in een oord te belanden dat Vang Vieng heet en aldus deel uit maakt van de 'Democratische' (vergelijk met DDR) Volksrepubliek Laos. Echter, wat schetst onze verbazing! Met een busrit van nog geen drie uur zijn wij zowaar in Israel beland! Overal waar je kijkt, overal waar je je oren niet dichthoudt, echt overal. En het liefst in grote groepen. Een rij van vier restaurantjes in 'de hoofdstraat' heeft allerlei aanplakbiljetten in het Hebreeuws en daar zitten dan ook op een zo'n plek ongeveer 80 Israeli (en dat in tegenstelling tot het gemiddeld aantal van 6 gasten in een willekeurig ander restaurant in Vang Vieng). Ook bij de Indier waar wij vanavond aten zaten twee groepen Israeli's: een van twaalf en een van acht. Het gekke is dat ik altijd denk dat je overal Nederlanders tegenkomt en dat wij toch wel het meest rondreizende volk zijn, maar als het ergens goedkoop is, dan kun je er gif op innemen dat het zwelgt van de Isreali's. Afin, Vang Vieng is een iets te toeristische vakantiebestemming die leuk is om wat te kayaken, grotten te bezoeken, te zwemmen en te tuben. Vooral het tuben was erg leuk. Op zo'n vier kilometer 'upriver' vanaf het dorp wordt je de tuktuk uitgezet en daar sta je dan met je stevig opgeblazen binnenband. Ik had dit al eens in Venezuela gedaan en keek er erg naar uit. Totdat het ging regenen...Ach, nat worden doe je toch, dus dan maar meteen goed. Na vijf dagen hadden we alles wel gedaan en gezien en was het weer tijd om verder te trekken.

Reizigers en toeristen hebben in het algemeen als probleem dat ze zich moeten verplaatsen van het ene oord naar het andere. Natuurlijk kan dat met het alom bekende locale vervoer, met slechte bussen , met slechte stoelen, met weinig beenruimte en vol met zakken rijst en met halflevende kippen in plastic zakken. Vaak is het echter zo dat de locale ondernemers speciaal voor toeristen alternatief vervoer hebben geregeld. Voor weinig extra zit je dan in een minibus eventueel met airconditioning. Of dat echt zo is, moet dan natuurlijk nog blijken. Ook hier in Vang Vieng wordt een dergelijk alternatief geboden. Omdat het toerisme in Laos echter nog niet zo lang bestaat vragen ze voor dit alternatief meer dan vijf keer zo veel als voor gewoon transport. (Dit in tegenstelling tot landen zoals Thailand waar het toerisme al lang bestaat en toeristen zelfs vaak goedkoper reizen dan lokalen omdat de hotels waar je afgeleverd wordt provisie bijdragen). Reden voor ons en veel van de Israliers om toch te opteren voor het locale vervoer (zoals we eigenlijk altijd doen). Uren voor het reguliere vertrek van de locale bus zit deze dan dus ook al vol met toeristen. Toen wij anderhalf uur van tevoren ons kaartje hadden gekocht, konden we nog net twee niet naast elkaar liggende zitplaatsen vinden. De later komende locale bevolking neemt vervolgens genoegen met krukjes in het gangpad, of zit meer op elkaar dan naast elkaar op de grond naast de chauffeur. Hoewel we al heel wat af gereisd hebben, hadden we een dergelijke impact van toerime op het dagelijkse leven nog niet eerder waargenomen.