Sihanoukville 13-08-2002

Omdat we voordat we aan onze motortour van een week gingen beginnen de 250 cc-tjes goed wilden testen, besloten we een dagtrip te maken naar Phnom Udong. Udong was ooit de koninklijke hoofdstad van Cambodja en is vooral een bezoek waard vanwege de twee grote heuvels die, verbonden door een kam, volledig volgebouwd zijn met tempels en buddhabeelden. De motoren bleken de 40 kilometer heen zonder problemen te doorstaan en ook de terugweg weg was ondanks dat het even flink geregend had, geen enkel probleem. De volgende ochtend stonden we om 6.30 uur al naast ons bed aangezien ons 230 kilometer te wachten stond. In deze tijd van het jaar is een regenbui in de middag zeer gebruikelijk dus ook daarom wilden we vroeg vertrekken. Om 8.00 uur zat het ontbijt in ons buik en de bagage achterop; op naar Sihanoukville!

Om 10.00 uur echter begon het al te regenen. Gelukkig hadden we vlak ervoor een prima wegrestaurant gezien waar de motoren onder een afdak konden staan terwijl wij de tijd een beetje probeerden te doden met formule 1 vectortekenspelletjes op ruitjespapier. Dat lukte aardig; echter na anderhalf uur af en aan stortbuien leek het wat op te klaren zodat we weer verder konden. Na korte tijd hield Suzanne's motor ermee op. Het leek iets van benzinetoevoer te zijn. Hmm... Even checken of er nog benzine in zit. Ja hoor, dat zag er nog goed uit. Proberen te starten dan maar. Nou, dat kun je beter laten bij dit soort motor; de accu hield er al vrij snel mee op. Okay, motor langs de kant van de weg en liften naar het eerste het beste plaatsje waar we de verhuurder kunnen bellen. Ik kreeg direct een lift van een minibusje en (uiteraard!) de motor zou gewoon achterin kunnen! Ja ja, en inderdaad; spiegeltje eraf, wat leuke touwtjes bevestigen, klep vastzetten en rijden maar. Toen werd het echt handen- en voetenwerk, want de reisgids zat bij Bas achterop. Zij konden (samen) 'What's your name' en 'Hello' en ik kwam niet verder dan 'Soéesadei' (Hallo) en 'Akkun' (Bedankt). Met een beetje geluk kreeg ik 'Stop' wel overgebracht. Dat was maar goed ook, want Bas was nogal ver achterop geraakt. Wat bleek, zijn benzine was bijna op. Hmm, wellicht is dat dan toch ook het geval bij Suzanne's motor. Ook 'benzine/ tanken' kreeg ik aardig uitgebeeld, zodat ik even later met motor en al bij een hutje met jerrycans werd afgezet.

Echter, met tanken en starten in de tweede versnelling (met een vaartje) wilde hij nog steeds niet rijden. Uiteindelijk iemand gevonden in het dorp die Engels spreekt en nadat we bij een automonteur waren waren terecht gekomen, tot slot ook nog een motormaker gevonden. De tolk deed goed zijn best en na 20 minuten was mijn stalen ros weer in z'n goede doen. We waren weer op pad, maar helaas niet voor lang... Bij het inhalen van een van de vele slome vrachtwagens trok ik op in een lage versnelling om vervolgens door te schakelen (die dingen hebben 6 -!- versnellingen). Echter, daar brak de koppelingskabel! Weer het knipperlichtje aan en langs de kant van de weg. Gelukkig hadden we beiden onze rugzak mee zodat we voldoende potentieel reparatiemateriaal bij ons hadden. Net toen Bas een beetje had bedacht hoe hij dit kon repareren en waarmee begon het keihard te regenen. Even terug hadden we een klooster gespot waar de motoren onder een afdak konden staan. Wederom gered! Een stuk touw werd uiteindelijk het middel waardoor we weer verder konden. Ik geloof dat we na die stop nog twee keer geschuild hebben vanwege stortregens. Om 18.00 uur kwamen we uiteindelijk aan in Sihanoukville, snakkend naar een warme douche en een stevig maal...