Nadat we wat gezellige dagen met Pleun en Bas hadden doorgebracht, werd het tijd eens een ander plekje te gaan verkennen. Omdat we er meer dan 24 uur over gedaan hadden om in Maleisie te komen, hadden we bedacht dat we net zo goed ook een tijdje op het nabijgelegen Perhentian Kecil konden doorbrengen. Dit eiland is vooral erg populair onder backpakkers en zat dus ook bommetjevol. Na beiden een uurtje locaties te hebben uitgecheckt hadden we het paradijs gevonden. Ja, ja, zo weinig effort en dan al in het paradijs of in elk geval op het meest romantische plekje ter aarde belanden. Ons hutje staat op palen aan zee en de veranda hangt als het ware boven de rotsen waar de golven op breken. 's Ochtends, als de zon aan de andere kant van het eiland staat, is het hier heerlijk vertoeven. Gelukkig steekt er aan het einde van de dag vaak een briesje op zodat we ook dan in een heerlijk klimaat kunnen genieten van de zonsondergang. Slapen met de deur naar de veranda open (en dus met uitzicht op zee), maar vooral opstaan met het geluid van de brekende golven onder je, is een waar genot. We zijn hier zoals je wellicht begrijpt wat langer gebleven dan gepland (voor zover er sprake was van enige planning -ja, ja, het gaat goed met Suzanne-).

Behalve relaxen en lekker eten kun je hier ook heel leuk snorkelen. Omdat we wel wat meer verschillende plekjes wilden zien, besloten we een snorkeltoertje te doen. 6 locaties rondom beide eilanden. Naast heel wat mooie tropische vissen, grote koraalpartijen en allerlei anemoonachtigen, bezochten we ook nog twee plekken waar vooral haaien en schildpadden gespot kunnen worden. Op de schildpaddenplek schijnen er vijf te zitten. Bas had mazzel, want toen hij er een spotte, kwam deze omhoog om lucht te halen zodat hij en een meisje aan de andere kant, zijn schild konden vasthouden. Vervolgens trok hij hen een stukje voort om nogmaals adem te halen en daarna weer naar beneden te gaan.

Het slot van de snorkeltoer was trouwens niet zo'n succes. We hadden tot dan toe alleen maar mooi weer gehad op de Perhentians: af en toe wat bewolking, maar dat is juist best wel lekker. Die middag echter, net toen wij op zoek waren naar wat haaien, zette er vrij plotseling een storm op. Toen iedereen terug was in de boot konden we helaas niet meer terug naar ons thuisfront omdat de golven vrij snel heel hoog werden. We moesten dus wachten op een klein strandje. Toen ging het ook nog regenen, maar we konden nergens schuilen en het was best wel koud. Wij dus de zee in omdat het daar nog wel vrij warm was, maar ook dat hou je niet al te lang uit. Wat wel mooi was, was dat je vanuit zee de storm echt over de eilanden ziet verplaatsen. Gelukkig duurde het niet al te lang en toen de golven uiteindelijk wat lager waren (maar nog altijd tamelijk stevig), zijn we uiteindelijk vertrokken richting thuishaven.